ผม จะ เป็น ยัง ไง ก็ ขึ้น อยู่ กับ แชมพู
- Pantip
- วิกฤติเศรษฐกิจในปี 2563 มีแนวโน้มเหมือนกับวิกฤติต้มยำกุ้งในปี 2540 อย่างไร? | MoneyDuck Thailand
""ผมๆๆ……ผมไม่ได้ตั้งใจครับ…อูยย"" ""ชั้นเห็นเธอมองหลายหนแล้ว.. นี่ๆๆๆๆๆ….. "" ผมแทบร้องไห้น้ำตาเล็ด เพราะเจ็บที่โดยหยิก สักพักครูเพ็ญคงนึกได้ เพราะผมเปิดดูมันเป็นรอยเขียวจนม่วง ครูแกก็เห็นที่ผมเปิดดู แกก็เข้ามา ""ครูขอโทษ…ก็เธอนี่น้า…. ไหนดูซิ…. เดี๋ยว เอายาหม่องนี่ทา"" แกคงรู้สึกผิดที่หยิกผมจนห้อเลือด แกให้ผมนั่งลงแล้วก็ทายาหม่องให้ ระหว่างที่ผมนอนลงให้แกทายา เสื้อแกก็เปิดออกเพราะแกก้มลงมา ผมก็ดูอีก แกก็มองหน้าผม ""แหม ไม่ได้เลยนะเรา…. เอ้า อยากดู ดูเลยไม่ว่าหรอก…. เออ.. เสื้อชั้นมันก็โป๊จริงๆ ด้วย…"" ผมหันไปทางอื่นตอนแกบอกให้ดู แหม คนเราถ้าห้ามก็เหมือนยิ่งยุ แต่ถ้าให้ทำจริงๆ ละก็ ไม่ค่อยกล้า ""ไง. ทำไมไม่อยากดูแล้วเหรอ.. "" ""ผม.. เอ่อ ผม…. "" ""นี่แหละน้า.. พวกเด็กนักเรียนพวกนี้ พอให้ทำจริงๆ ก็ไม่กล้า.. "" ผมลุกขึ้นไปช่วยแกจัดของต่อ แล้วแกก็พาออกไปกินข้าว กลับเข้ามา แกก็ของีบหน่อย ผมเองก็นึกอะไรได้อย่างนึง พอแกบ่นว่าปวดหัวไหล่ ""ผมนวดให้ครูเอาไม๊ครับ…"" ""เธอนวดเป็นเหรอ…"" ""ผมนวดให้แม่บ่อยๆ ครับ….. "" ""เอาซิ…. อืม…. มือหนักดีจัง….. "" ผมนวดแกไป ก็ชะโงกดูนมแกไปด้วย ในใจอยากจะขยำให้เต็มมือ นวดไปๆ ผมก็สะดุ้ง ""ทำไมเธอถึงชอบแอบดูนมครู ….
Pantip
ปาน: พี่ว่าแม่พี่เองก็เป็นเคสหนึ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้าที่ชัดเจน อีกส่วนหนึ่งก็รู้สึกว่าคนเรามันมีความทุกข์มากกว่าความสุข ทำไมในวันที่เราประสบความสำเร็จทุกๆอย่าง ทำไมใจเราทุกข์มันไม่ใช่แค่เรื่องแม่แต่เรากลับรู้สึกว่าเคว้งคว้าง ใจมันมีคำถามอยู่ตลอดว่ายังไงต่อ มันถามอยู่อย่างนี้ เราก็เลยอยากหาคำตอบว่าธรรมะเขาสอนอะไร พระพุทธเจ้าสอนอะไร เราก็เลยเริ่มอยากรู้ว่าการปฏิบัติติธรรมช่วยอะไร เราก็เลยเริ่มค่อยๆเบนตัวเองออกมาเรียนรู้ธรรมะดู พี่ปานอยู่ในวงการมานานแล้วแต่ไม่เคยมีข่าวคราวไม่ดีเลย? ปาน: มันก็มีบ้าง แต่พี่มองว่าพี่ไม่ได้เป็นคนที่ประชาชนจะสนใจชีวิตมากกว่า สนใจเรื่องการงานมากกว่า พี่ปานไม่มีความรักเลยเหรอ? ปาน: มันเคยมีทุกอย่างแล้ว เราผ่านมาหมดแล้ว ความรักเราก็มีความรักที่ดีที่จบดี ส่วนใหญ่เราก็จะจบดีๆ ไม่ใช่เราไม่รู้จักรัก เรารู้จักมาหมดแล้ว แต่วันนี้การมีคู่ไม่ใช่สิ่งที่เราเลือกแต่เราขอเลือกที่อยากจะเรียนรู้ใจตัวเองมากกว่า มันก็เลยไม่ได้มีเรื่องนี้ให้คนเห็นมากนัก แต่จากเพลงของพี่ ผู้ชายไม่มีดีเลย หลายคนเลยสงสัยว่าพี่เจ็บช้ำจากผู้ชายแน่ๆเลยหรือว่าพี่ปานไม่ชอบผู้ชาย ชอบเพศเดียวกัน? ปาน: พี่ชอบผู้ชายปกติเลย แต่ว่าไม่ใช่ผู้หญิงในสเปคที่ผู้ชายจะวิ่งเข้าหาเหมือนกัน แต่ว่าเพื่อนจะเยอะ คนจะเข้ามาเป็นเพื่อนกับเราเยอะมาก ถ้าวันนี้มีใครซักคนเข้ามาในชีวิตมีโอกาสไหม ปิดตายหรือยัง?
ปาน: เรามองแบบนั้นนะ ขอบคุณที่ยังมีเมตตากับเราในตอนที่เรายังมีกำลัง เรายังคิดเลยว่าถ้าเรายังไม่ได้เป็นนักร้องตอนนั้นยังทำงานเบื้องหลังเราจะเอาเงินที่ไหนไปจ่ายอาทิตย์ละแสนกว่าบาท เราจะเอาที่ไหน ช่วงนั้นมันดีที่ว่าชีวิตเราประสบความสำเร็จแต่เราก็แค่เสียใจที่ว่าแม่ควรจะมีความสุขได้ไปเที่ยวที่อยากไปด้วยเงินที่เราหา เพราะแม่เป็นคนที่ชอบเที่ยวมาก เราเข้าใจเลยว่าคนที่ชอบเคลื่อนไหว ขอบพูดขอบบ่น บ่นลูกว่าลูก วันนี้ใครที่คุณแม่พูดได้อยู่ให้เขาพูดเถอะวันใดที่เขาพูดไม่ได้แล้ว คุณจะเข้าใจเลย พี่ปานคิดว่า 17 ปีแล้วจะมีปาฏิหาริย์ไหม คุณแม่จะมีโอกาสกลับมาพูดกับเราอีกได้ไหม? ปาน: 17 ปีมันยาวนานมากสำหรับคนๆหนึ่งที่ต้องทรมานบนนี้ จริงๆมีอยู่ช่วงหนึ่งที่คุณแม่กลับมาทานอาหารได้ เราก็ดีใจกันมากว่าแม่กินข้าวได้แล้วนะ แต่ว่าเขาสำลักด้วยความที่เขาไม่ได้กินมานาน อันนี้ก็เป็นอีกแมทช์หนึ่งที่เกือบไป พอสำลักก็ทำให้เศษข้าวเข้าไปในปอดแล้วก็เข้าไอซียู คุณหมอก็สั่งว่าห้ามกินต่อไปนี้ให้กลับไปกินแบบสายยางเหมือนเดิมก็จากวันนั้นจนถึงวันนี้ ถ้าขอได้ก็อยากให้เขาพูดได้ ถ้าแม่ดูอยู่พี่ปานอยากบอกอะไรกับแม่? ปาน: จริงๆก็คือภูมิใจในตัวเขา เขาคือนักสู้สำหรับพี่นะ แม่เป็นนักสู้สุดๆเลย ไม่ได้แสดงอาการว่าสู้คนแต่ก็ไม่ให้ใครมารังแกได้ เป็นมนุษย์ที่ใช้ชีวิตบนความกล้าหาญ ถึงแม้จะมีทุกข์แม่ก็เผชิญ แม่จะพูดเสมอว่าจำเอาไว้เลยนะวันหนึ่งที่พวกแกไปมีลูก แกต้องเลี้ยงลูกให้เขาอยู่ให้ได้โดยที่ไม่มีแกแล้วอย่าเลี้ยงลูกให้ตัวเองรักคนเดียว ต้องเลี้ยงลูกให้คนอื่นเขารักลูกแก มันถึงจะถูก พี่ปานเคยเฉียดตายมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน เห็นว่าตั้งแต่เด็กๆซนมากเห็นว่าเกือบตายเพราะจมน้ำ?
ปาน: มันก็ไม่ขนาดนั้นหรอกก็อาจจะเห็นหน้ากันตามรายการเล็กๆน้อยๆ คงไม่ได้เห็นกันเหมือนเมื่อก่อน เราก็มีเป้าหมายของเราที่เปลี่ยนไปก็คือเป้าหมายทางธรรม ซึ่งทุกวันนี้นอกจากเป็นจิตอาสาในกลุ่มบัวลอยที่ช่วยงานทางศาสนาเท่าที่เราทำได้ แต่งานพวกนี้มันเป็นงานที่ไม่ได้สตางค์ มันเป็นงานเรื่องใจ มันก็ต้องมานั่งคิดว่าชีวิตมนุษย์มันอยู่ได้ด้วยเรื่องปัจจัยก็เลยมานั่งคิดว่าเราจะทำอะไรดีแก่ป่านนี้แล้ว มีอีก 1 โพสต์เรื่องของงานละครว่ารับบทแม่ อยากรับบทเป็นแม่นางร้าย? ปาน: พี่เป็นคนชอบเล่นเป็นตัวร้ายมากเลย จริงๆแล้วพี่ปานเล่นแต่ละครเวที ไม่เคยเล่นละครทีวี จริงๆรับบทแม่ในละครเวทีตลอด รู้สึกว่ารับบทแม่เป็นบทที่สนุกนะ มีความอบอุ่นบางอย่าง เราก็เลยประกาศเล่นๆ เผื่อใครมาเห็น ฉันรับได้ ฉันเล่นได้ ฉันเล่นเป็นแม่ได้ คุณแม่ของพี่ปานตอนนี้เป็นยังงไงบ้าง?
คุณเคยทราบไหมว่าประเทศไทยเราเคยประสบปัญหาทางเศรษฐกิจขั้นวิกฤติที่เรียกกันว่าวิกฤติต้มยำกุ้งมาแล้วในปี 2540 ที่ผ่านมาจนถึงวันนี้ก็ผ่านมาแล้วกว่า 22 ปี ทำไมถึงมีการพูดถึงวิกฤติเศรษฐกิจในอดีตที่ผ่านมานานมากแล้วในตอนนี้?
วิกฤติเศรษฐกิจในปี 2563 มีแนวโน้มเหมือนกับวิกฤติต้มยำกุ้งในปี 2540 อย่างไร? | MoneyDuck Thailand
40 น. ทางช่อง one31 Facebook Page: คุยแซ่บShow รับชมย้อนหลังได้ที่ Youtube Channel: Orange Mama
- เหรียญ อาจารย์ ฝั้ น รุ่น 4 ปลอม
- หาบ้านเช่า หรือทาวเฮาส์ ราคา3000-4000 จะมีบ้างไหม - Pantip
- น้ำส้มซันควิก Sunquick 840ml , 330ml (จำกัด 1ออเดอร์ไม่เกิน
- นี เวี ย ร์ กันแดด
- The truth beneath พากย์ ไทย movie
- ป รี ค รอ ส 3 ทาง บ้านหม้อ
ปาน: พี่ว่า 5 ปีแรก เพราะว่าคนเคยเที่ยว แม่เราเป็นคุณครูต้องพูดบ่น แล้ววันหนึ่งพูดไม่ได้ก็หงุดหงิดกว่าจะรับตัวเองได้ เคยชอบกินก็กินไม่ได้ อะไรที่เคยชอบกินก็ได้แต่นั่งมองทุกอย่างก็ต้องฟรีซ เขาก็จะหงุดหงิด เป็นช่วง 5 ปีแรกที่ลูกๆทุกคนต่างคนต่างทรมาน แต่วันที่พี่น้อง 5 คนมายืนร้องไห้กันเลยก็คือวันที่รู้ว่าว่าเขาพูดไม่ได้แล้ว อันนั้นหนักที่สุดในชีวิตเลย คำสุดท้ายที่ได้สนทนากับคุณแม่ก่อนที่คุณแม่จะพูดไม่ได้ คุยเรื่องอะไรกัน? ปาน: จำได้ว่าป้อนข้าวเขา วันนั้นเข้าโรงพยาบาลด่วนขึ้นมา แล้วมันก็แปลกมากมันเหมือนเขารู้ เขาก็ทานเยอะมากเลยแล้วก็รีบทานมาก เรายังต้องบอกแม่ว่าต้องกินช้าๆเดี๋ยวสำลัก เขาก็ได้แต่ยิ้มๆ แล้วนับจากนั้นเป็นเวลาแค่ข้ามคืนเองเขาก็พูดไม่ได้แล้ว อยู่ดีๆก็พูดไม่ได้แล้ว นิ่งๆ ได้แต่นอนมองลูก เราก็ตกใจ ที่ไหนดี ที่ไหนเก่งเราไปหมด รักษาทุกที่ สุดท้ายมันก็ได้เท่านี้ ใน 17 ปีค่าใช้จ่ายเป็นยังไง? ปาน: หนักมาก ก็น่าจะเกิน 10 ล้าน เพราะว่าโรคพวกนี้จะเป็นแบบระยะยาว จะเป็นไปเรื่อยๆ ช่วง 5 ปีแรกเป็นปีที่ร่างกายมันขึ้นลง แล้วหลายครั้งก็เหมือนกับแม่จะไป เราก็ยื้อกัน ทุกอย่างมันใช้เม็ดเงินตลอด แต่ว่าอย่างหนึ่งปานรู้สึกขอบคุณเจ้ากรรมนายเวรที่มาเอาเรื่องแม่เราตอนเราไหว เขาก็ยังเมตตาที่มาเอาเรื่องแม่เราตอนเรายังมีกำลัง ครอบครัวมีการท้อกันขนาดไหนกับเรื่องนี้?
ครู เสร็จแล้ววววววววววว ……………………………. วววววววววววว………………. อืม ม ม ม มมมมมม…………………………………………………………….. "" ทุกอย่างดูจะสงบเงียบ ยกเว้นเสียงหายใจที่ฟืดฟาดของแก เหงื่อเราสองคนไหลย้อยเหมือนคนอาบน้ำใหม่ๆ ครูเพ็ญลุกขึ้นยืน ร่างอันขาวโพลน เคลื่อนไหวช้าเนิบๆ ครูเพ็ญ คุกเข่าลงระหว่างขาของผม แล้วเงยหน้าขึ้นมา ""ครูทำให้เธอนะกมล…. อืม ม……"" ครูเพ็ญทำในสิ่งที่ผมเคยคิดเอาไว้ตอนช่วยตัวเองและนึกถึงแก นั่นคือแกใช้ปากอมท่อนสวาทของผมเอาไว้ ผมยังนึกว่าตัวเองฝันไป แต่ภาพที่เกิดตรงหน้ามันเป็นของจริง เสียงดังจ๊วบๆ ดังจนได้ยิน ผมเองก็แทบจะกลั้นเอาไว้ไม่อยู่ตั้งแต่แรกแล้ว พอครูเพ็ญอมลงไปเกือบสุดโคน ผมก็สุดที่จะทนไหว ""อูย ย….. ครู………………………. "" ผมลืมตัว ใช้มือกดหัวครูเพ็ญเอาไว้ ในขณะที่ท่อนสวาทกำลังปล่อย น้ำสีขาวขุ่นออกมา เสียงกลืนดังเอื๊อก สามสี่ที… ครูเพ็ญเงยหน้าขึ้นมา น้ำขาวๆ เหนียวยืดติดเป็นเส้นจากปากของแก มันเปียกเป็นมันเยิ้มเต็มไปหมด หลังจากวันนั้น ผมเองก็รู้สึกเลยว่าได้ค้นพบอะไรบางอย่าง เหมือนกับรู้สึกว่าเราโตกว่าเพื่อนๆ ในโรงเรียนทุกคน ผมกับครูเพ็ญ มีอะไรกันแทบจะทุกวันในตอนเย็นหลังเลิกเรียน จนผมจบ ม. 6 ก็ไม่ได้ติดต่อแกอีกเลย เพราะย้ายไปเรียนมหาลัย ทางเหนือ 4 ปี กลับมาได้ข่าวว่าแกไปเป็นครูใหญ่ที่อื่นแล้ว จนบัดนนี้ผมก็ไม่เคยเจอแกอีกเลย แต่ยังจำความรู้สึกในวันนั้นได้ดีเสมอ ขอบคุณครูมากครับ…"